Blogger news

Το Αλεποχώρι στον νομό Έβρου, είναι ένα παλαιό και μικρό χωριό στα δυτικά του Διδυμοτείχου και εγγύτατα στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Ελληνικό χωριό, παλαιόθεν.

Σάββατο, Μαΐου 31, 2014

Η Κατοικία

   Το κύριο χαρακτηριστικό της κατοικίας του Αλεποχωρίου είναι το ''διώροφο πετρινο'' σπίτι . Αν δούμε τις κατοικίες του χωριού που υπάρχουν μέχρι σήμερα θα τις χωρίσουμε σε τέσσερις κατηγορίες .
  Το παλιό πέτρινο σπίτι.  
  Διώροφο σπίτι κτισμένο με πέτρα από τα λατομεία των Μεταξάδων .
  Στο κάτω μέρος του σπιτιού υπήρχε ένα μικρό χωλ , ένα δωμάτιο δίπλα στο οποίο υπήρχε το '' αμπαρι ''  ( αποθήκη ) και στην απέναντι πλευρά το '' αχούρι '' .
  Η εσωτερική σκάλα οδηγούσε στον πάνω όροφο όπου υπήρχε το '' χαϊάτι '' ( μεγάλο σαλόνι ) άλλα δύο δωμάτια και στο πίσω μέρος υπήρχε η '' σαμαλουκα '' ( αχυρώνας ) .
  Τα σπίτια αυτά χτιζόταν από μαστόρους του χωριού που πελεκουσαν την πέτρα . Η κάθε πέτρα κολλούσε στην άλλη με τη λάσπη ( χώμα και άχυρο ) Ενδιάμεσα στις πέτρες τοποθετούσαν χοντρά ξύλα για να δέσει το σπίτι και νά είναι αντισεισμικό .
  Το δάπεδο του επάνω ορόφου ήταν ξύλινο . Τα παράθυρα , πόρτες όλα ξύλινα , με ξύλο βελανιδιάς από το δάσος του χωριού . Για την κατασκευή εκτός από τους μαστόρους βοηθούσε σχεδόν όλο το χωριό . Στα θεμέλια σφαζόταν πάντα ένας κόκορας και όταν έφταναν στη σκέπη , ο πρωτομάστορας έκανε ένα στεφάνι από λουλούδια και για όλους όσους έφερναν ένα δώρο φώναζε μια ευχή .
  Οι Εσωτερικοί χώροι ήταν έτσι διαμορφωμένοι ώστε εξυπηρετούσαν όλες τις ανάγκες ( ύπνο , αποθήκη , κουκουλια , ζώα , αρραβώνες , γάμους ) .
  Το προσφυγικό σπίτι.  
  Το 1922 μετά την ''Μικρασιατική καταστροφή '' , οι λίγοι πρόσφυγες που ήρθαν στο χωριό , έχτισαν τη δική της γειτονιά με την δική τους αρχιτεκτονική . Τα σπίτια τους ήταν μικρότερα και χτισμένα με το '' κιρπίτσι '' ( λάσπη με άχυρο , ξεραμένα στον ήλιο και γινόταν σαν πέτρα ) .Από έξω ήταν αλειμμένα με λάσπη ( χώμα , κοπριά ) για να μην παθαίνουν διάβρωση από τη βροχή .
  Το καινούργιο σπίτι
  Μετά το 1950 τα σπίτια χτιζόταν με την ίδια αρχιτεκτονική με τα παλιά , αλλά με καλύτερη διαρρύθμιση και αντί για ξύλα στο εσωτερικό του τοίχουχρησιμοποιούνταν τσιμέντο . Τέτοια σπίτια σώζονται αρκετά στο χωριό σήμερα και δίνουν μια ξεχωριστή ομορφιά .
  Το σύγχρονο σπίτι
  Τα τελευταία χρόνια , τα σπίτια που χτίζονται είναι από τούβλα με μοντέρνα σχέδια και με όλες τις ανέσεις .

  Κάθε κατοικία ήταν χτισμένη σε μεγάλο οικόπεδο . Το οικόπεδο πολύ παλιά ητγαν φραγμενο με ''τσαλιά '' ή '' πλεγμένα γάβρα '' .
  Στην αυλή υπήρχε ο '' φούρνος '' που ήθελε αρκετή δουλειά και τέχνη για να χτιστεί . Έξω στην αυλή υπήρχε το αποχωρητήριο , φτιαγμένο με ξύλα . Σε μια άκρη υπήρχαν τα ξύλα για το χειμώνα και το καλοκαίρι .
  Όλα τα γεωργικά εργαλεία ήταν κάτω απ'το '' τσαρντάκι '' ( αμάξι , παπάρα , σβάρνα ντουγκάνα , τσίτια , ντισμέδες , δρεπάνια , παλαμαριές , αχυροφάϊ , δικέλι , μπαλτάς , τσαλοκόφτης ) .
  Στην αυλή υπήρχε επίσης το '' κμάσι '' ( χώρος για το γουρούνι .
  Αν υπήρχαν πρόβατα ή κατσίκια υπήρχε το '' μαντρί-σαϊάς '' . Τα ζώα που υπήρχαν στο στάβλο , ήταν τα βόδια για οργωνα , οι αγελάδες , τα βουβάλια , τα γαϊδούρια και στην αυλή τριγύριζαν το σκυλί , η γάτα , οι κότες , οι πάπιες , τα μικρά γουρουνάκια .


<<Εις την Θρακην , εις τα διώροφα σπίτια της περιοχής Διδυμοτείχου , το βάθος του μεγάλου δωματίου καταλαμβάνει το αμπάρι και ενώ όλοι οι τοίχοι του σπιτιού είναι πέτρινοι , τα τοιχώματα του αμπαριου και επί της εξωτερικής πλευράς του σπιτιού είναι ξύλινα , κατεσκευασμένα εκ ξύλου δρυός , πάχους 7-8 εκατμ. Χαρακτηριστικοί είναι εδώ οι λόγοι των χωρικών : '' Κείνο που πιάν' το γέννημα είναι όλο με σανίδια , όλο μεσιά χοντρή , για να μη δ'λεύ το ποντίκ' .Στ'αυτό το σανίδ' ούτε ποντίκ' δ'λεύ ούτε σκουλήκ' , άμα είναι άλλο σογιούτ' ( ξυλον ) δ'λεύ . Η μεσιά ( δρυς , βαλανιδιά ) βαστάει στο νερό , δε σαπίζ' ... Και το αλεύρ' ψειριάζ' άμα σταθή , στ'εμάς δε ψειριάζ'. Τα σανίδια είναι με τσεκούρ' πεληκημένα , όχ' με πριγιόν , χοντρά τέσσερα δάχ'λα - τώρα το ένα τρία βγαίζ'- . Κ' είναι στις άκρες μπιϊντνιρμές ( Τουρκ. λέξη μτιντιρμέκ , δηλαδή κάμνω τι να καβαλλικεύση ) θλυκωτά και με χωρίςκαρφιά , κει που χρειάζουνταν καρφί , έβασκαν τσιβί ( ξύλινο καρφί ) , τρυπούσαν το σανίδ' με αρίδα κ' έβασκαν το τσιβί , όπως και τ' αμάξ' , το τροχούδ' με ξύλο το μπολιάζνε .>>       

ΠΗΓΗ : Εργασία της Αρβανιτούδη Νικολέττας 1999

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου